Królowa Karkonoszy, królowa Sudetów i królowa Czech. Czasem bagatelizowana przez niepozorną posturę oraz szerokie brukowane szlaki. Jednak wejście na Śnieżkę może zmęczyć, a panujące wokół warunki zsyłane przez Ducha Gór zniechęcić do wejścia.
Plany drugich odwiedzin Dolnego Śląska były wywołane chęcią wejścia na Śnieżkę. Realizacja tego planu przez chwilę była zagrożona przez pogodę, ale na szczęście skończyło się to przesunięciem o dzień później, a nie o wyjazd później.
Śnieżka licząc 1603 m n.p.m. jest najwyższym szczytem Karkonoszy i Sudetów, ale też Czech, ponieważ jest to wierzchołek graniczny. Zatem nie wyjeżdżając z Polski zwiedziliśmy najwyższy szczyt u naszych sąsiadów. Zaliczana jest do Korony Gór Polski (3 pozycja) jak również do Korony Gór Europy, a to już w ogóle lans, że zdobyliśmy jakąś pozycję z tej listy.
Nazwa góry to nawiązanie do długo zalegającego na zboczach śniegu, co jest efektem panujących tu surowych warunków atmosferycznych. Spotkaliśmy się z porównaniem tego mikroklimatu z klimatem koła podbiegunowego, czyli silne wiatry, średnia roczna temperatura w okolicach zera oraz obfite opady deszczu lub śniegu. Jednak Śnieżka to twarda góra i żadne warunki nie są jej straszne. Twarda jest też dosłownie, bo zbudowana z granitu.
Trasa
Korzystając z tego, że mieszkaliśmy w Karpaczu nie interesował nas parking, więc niestety nie wiem gdzie najlepiej zaparkować. Dobierając trasę na miarę możliwości wchodziliśmy szlakiem niebieskim, a schodziliśmy czerwonym i żółtym. Przejście przez tą trasę to przeważnie szerokie brukowane drogi, aż nazbyt wygodne. Tylko przy Samotni ścieżka robi się bardziej górska. Po drodze mijaliśmy ciekawe atrakcje:
- Kościół Wang - właściwie to ewangelicko-augsburski Kościół Górski Naszego Zbawiciela. Zbudowany w XII wieku w norweskiej miejscowości Wang z sosny norweskiej łączony tylko na złącza ciesielskie. Odkupiony przez hrabinę von Reden (poznaliśmy ją przy okazji wizyty w Bukowcu podczas rowerowej wycieczki) został sprowadzony do Karpacza i delikatnie przebudowany. Dobudowano również murowaną wieżę, która miała chronić kościół przed porywistymi wiatrami. Kościół oddano do użytku w 1844 roku.
Wewnątrz nie zwiedzaliśmy, ale z zewnątrz robi przyjemne wrażenie, można poczuć klimat skandynawski.
- Samotnia - jedno z najstarszych polskich schronisk malowniczo położona przy Małym Stawie. Pierwotnie była to górska buda dla pasterzy kóz i dopiero z początkiem XIX wieku rozpoczęła się działalność usługowa.
- Kaplica Św. Wawrzyńca - mniej charakterystyczny niż obserwatorium budynek na szczycie Śnieżki. Ufundowana przez hrabiego Schaffgotsch (tego z Cieplic i zamku Chojnik) jako manifestacja praw do terenów. Dodatkowo kaplica na szczycie miała chronić wędrowców przed Duchem Gór, któremu przypisywano wszelkie nieszczęścia wydarzające się podczas górskich wędrówek, od nagłej zmiany pogody, przez zgubienie szlaku, po urazy.
- Wysokogórskie Obserwatorium Meteorologiczne - najbardziej charakterystyczny budynek na szczycie Śnieżki. Kosmiczne spodki na szczycie wybudowano w latach 1966-1974, jednak stacja zbiera tu dane nieprzerwanie od prawie 140 lat. Warto dodać, że na Śnieżce znajduje się jedno z dwóch Wysokogórskich Obserwatoriów Meteorologicznych w Polsce.
W drodze powrotnej chcieliśmy się przejść granią z nadzieją na piękne widoki. Niestety szybko weszliśmy w wysokie kosodrzewiny i tyle z widoków.
 |
| szerokie jak autostrada szlaki na Śnieżkę |
 |
| Mały Staw |
 |
| Śnieżka widziana z Równi pod Śnieżką |
